Беларуска [эратычная аповесць]

XII

Не ведаю, калі, але я сапраўды закахалася ў яе. І ані блізка не ад сексуальнай пацягі. Секс быў калі не дадаткам, дык усё-такі недзе на ўзбоччы. Імпанавала мне яе незалежнасць, упэўненасць у сабе. Выбірала я ў ёй асобу цвёрдую, хоць і бачыла яе няўпэўненасць, комплексы і слабасці. Апроч таго яна духоўным гартам і як бы з разбегу - галавою наперад - не траціла ў гэтым брутальным свеце ніякіх рысаў далікатнай і ўражлівай істоты. Яе прыгажосць была пацверджаннем гэтай змяшанасці рэчаў і з'яў. Дробны смуглы твар, далікатная скура, лагодныя рысы вуснаў, носа і абрысы вачэй. У вачах цеплыня, аптымізм, радасць і зычлівасць да свету навокал.

Прыглядваючыся да яе вачэй, я быццам падала ў студню, у глыбіню яе неакілзанай натурыстасці. Як ахінутая чыстай крыніцай, поўнай жыўнаснай сілы і неабмежаванай свабоды. Брала мяне такое пачуццё, якое даецца кожнаму закаханаму, калі ён уздольніцца гадзінамі ўзірацца ў твар і ў вочы каханага.