Беларуска [эратычная аповесць]

XXІІІ

Калісьці выпадкова я дасталася ў самае нутро яе змрочнай натуры, прорву, поўную выбуялай эротыкі, жаданняў і двухсэнсавасці. Сярод кніг я натыкнулася на аматарскі здымак голага мужчыны. Паклала яго на пісьмовы стол, не падазраючы, што гэта яе ўласнасць. Яна, заўважыўшы маю цікаўнасць і, можа, нейкае пытанне ў вачах, усміхнулася. Ні пра што не пыталася, але, відаць, мой позірк быў поўны загадкавай натугі, калі ўжо яна загаварыла сама.

Калі яна яшчэ была за сваім мужам, здарылася непрыемная гісторыя з лістом, які яна атрымала ад аднаго калегі журналіста, што выехаў у Францыю і слаў поўныя жалю і настальгіі эпісталы. Відаць, даймаў яго брак жанчыны, таму ў пісьмах было шмат розных эратычных алюзій і нейкіх успамінаў з іх разам праведзеных на Чорным моры вакацый пасля сярэдняй школы.

Адно пісьмо прачытаў яе муж. Гэта быў якраз час яго найбольш пільнага кантролю. Для яе чым далей, тым больш невыноснага. Але яна не магла вырвацца з заклятага кола мужавай радні, сваіх бацькоў, цеснай кватэры ў бетонный пустыні з выглядам на пад'ёмныя краны і спляжаны ландшафт. І яна прыйшла да думкі неяк схавацца ў якой-небудзь выключнай прыватнасці, куды ніхто не меў бы права без спросу соваць цікаўны нос. Яна заказала сабе персанальную паштовую скрынку. У галоўным будынку менскага паштамта яна магла непрыкметна схавацца на некалькі хвілін, забраць карэспандэнцыю і пажыць у сваім таямнічым свеце, поўным мрояў, няспраўджаных разбушаваных летуценняў. Са студэнцкай газеты яна выбрала некалькі адрасоў і пачала перапіску. З дзяўчынай з Фінляндыі, хлопцам з-пад Братыславы, а пазней з маладым італьянцам Джульянам. Гэты апошні інтрыгаваў найбольш. Ліставанне развівалася з неразгаданай двузначнасці ў бок канкрэтнай эротыкі. Высыланыя канікулярныя здымкі прыватных сустрэч пераставалі ўжо быць вычарпальнымі. Прыйшлі да згоды абменьвацца давяральнымі здымкамі з фотаклішэ актаў. Спачатку яны былі няякасныя, бо не было добрага апарата. Пазней на ашчаджаныя грошы яна рашылася купіць паўпрафесійную «Алімпію». І яшчэ толькі існавала праблема з праяўленнем тых здымкаў, як бы тое не ўчворыць сенсацыі ў фотаатэлье. Яна пазнаёмілася з дзяўчынай адтуль, і яны разам разглядвалі праяўленыя Джульянавыя здымкі.

Яна апісала мне свае фотаграфічныя інтымы ў ваннай альбо ў кватэры ў адсутнасці хатніх. На здымках яна прыціскала бюст альбо азадак да аконнай шыбы на балконе, садзілася на фалічныя бутэлькі, спрабуючы языком дастаць да смочак. Стаяла і сядзела ў розных паставах на падваконніку. Ад Джульяна таксама атрымлівала ананістычныя аўтавыявы. Парнаграфія развівалася. З калатнёю сэрца раз на тыдзень бегла на паштамт па новую перасылку. Пазней і таго стала мала. Пастанавілі спаткацца і паспрабаваць свае сілы ў натуральных вымярэннях, дакрананнях і спазмах асалоды. Месцам спаткання абралі Братыславу. Яна скарыстала нейкуюю экскурсію ў горы, каб апраўдаць сваю адлучку на некалькі дзён.

Яны замкнуліся з Джульянам на тры дні ў невялікім занюханым гатэліку, аддаючыся парнаграфіі ў натуры, рэалізуючы з шалёным сткатам сэрца і задыхлівым імпэтам змрочныя мары, вільготныя і ліпкія думкі. Супакоеная вярталася ў Менск з гарачым рашэннем навучыцца італьянскай мовы, бо слабой ангельскай выстарчала ім абаім толькі на прымітыўную камунікацыю. Распальную і цікавую толькі на некалькі першых гадзін, а пасля пакутлівую і ў пэўнай меры абразлівую. Джульян бо плаціў за ўсё і быў клапатлівы, але ўсё гэта разам рабіла на яе ўражанне гандлёжнай прыгоды.