Беларуска [эратычная аповесць]

XXXІV

Пане Божа,

я нібы скравак паперкі

з Тваім запісаным жаданнем

шкуматанай ветрам і раптоўнымі павевамі

ад людзей што міма праходзяць

ад праезджых машын

маю цела

што ты даў мне ў дарунак

у дзень пачатку майго

і пэўнага болей нічога

за што я табе ўдзячная

бо тым самым ты звольніў мяне

ад жахлівага рашэння

якое іншыя на сябе прымаюць

Пане Божа

мая самотнасць

маё цела

мой страх

і ўсе тыя дробныя радасці

складаю Табе

удзячная за магутнасць прысутнасці

якую дакладна бачу

уначы

па-над галовамі